İlin-günün hansı vedesi olduğunu deqiq xatırlamıram. Amma bilirem ki, evveller bu mövzuda bir defe de yazmışam. İndi haqq dünyasında olan dostumuz Elçinin yadigarı olan genc Selcuqun imzasını qezet sehifelerinde görende hemin menzere yeniden gözlerimin qabağında canlandı. Zabratdakı köhne qebiristanlıqda qara mermerden hazırlanmış ezemetli bir mezar daşı var. Baş daşına merhumun resmi ile yanaşı, bir parça ağ kağız ve qelem şekli de hekk olunub. Bu günlerde öyrenmişem ki, hemin mezarda uyuyan şexs Sovet dövrünün en meşhur jurnalistlerinden biri olub. Övladları atalarının ruhunu şad etmek üçün onun baş daşına jurnalistikanın remzi olan kağız ve qelem şekli hekk edibler. İlk defe bu menzere ile qarşılaşanda öz-özüme demişdim: "Taleyin işine bax, jurnalist dünyadan köçende qelem-defterini de özü ile aparır”. Amma "Azadlıq”da genc Selcuqun imzasını görende bu qenaetimde yanıldığımı başa düşdüm. İndi jurnalist qelem-kağızını övladlarına miras qoyub dünyadan köçür. Merhum Resul Rza Anarın ilk qelem tecrübesi ile tanış olandan sonra bele deyib: "Sen de yazıçı oldun”. Bu hemin vaxt idi ki, Resul müellimin şöhreti Azerbaycanın hüdudlarını aşmışdı. Yazmaq ona tekce şan-şöhret deyil, hem de mal-mülk, var-dövlet qazandırmışdı. Bir çox müasirlerinden ferqli olaraq, Resul Rza meişet problemlerini çoxdan hell etmişdi. Buna baxmayaraq, şair yegane oğlunun yazı-pozu adamı olmasını istemirdi. Görünür, otuzuncu illerin repressiyalarını öz gözlerile gören Resul müellim Anarın da eyni iztirabları yaşayacağından qorxurmuş. Amma texminen yarım esr davam eden yaradıcılığı dövründe tale heç vaxt Anardan üz döndermedi. O, Sovet yazıçısı üçün nezerde tutulan bütün imtiyazlara sahib oldu, çox az adama nesib olan titulları bir-birinin ardınca elde etmeyi bacardı. Bezen mene ele gelir ki, Resul Rza Anarın gelecek heyatını gözleri önünde canlandıra bilseyidi, onun yazı-pozu adamı olmasına göre heç vaxt teessüf hissi keçirmezdi. Axı, Anar yazıçı olmaqla uzun illerden beri tekce özünü deyil, hem de valideynlerini gündemde saxlamağı bacarır. Hemkarı ve hemyaşıdı Ekrem Eylisliden ferqli olaraq, Anar heç vaxt meişet problemlerile üzleşmeyib. Dünyaya gelmemişden evvel valideynleri onu bu qayğıdan azad edibler. Dostumuz Elçinden ise Selcuqa yalnız temiz ad qalıb. Selcuq bu adın işığında yola çıxıb… Elçin Selcuq dostları ile eyni taleyi yaşayırdı. Bu tale neçe illerdi ki, azad sözün teessübünü çeken insanlardan üz dönderib. Azerbaycanda jurnalistika bütün namuslu qelem sahiblerine keder ve iztirab bexş edib. Yeqin Selcuq da bilir ki, bu ölkede heqiqeti çekinmeden zamanın üzüne çırpan insanların sesi mehbesden gelir. Selcuq onu da bilir ki, heç kimin feleyin keleyinden baş açmadığı bu ölkede azerbaycanlı jurnalistler ağır ve meşeqqetli heyat yaşamağa mehkumdurlar. Selcuq bunları bile-bile yola çıxıb. Selcuq Elçinin adını yaşatmaq üçün hele berkimemiş çiyinlerini özü boyda ağır bir yükün altına verib. Bize ise, ancaq ona dözüm ve deyanet arzulamaq qalır. Yolun açıq olsun, Selcuq!
