BİR yazar olaraq açıq ve dolayı yolla edebi tenqidçileri her zaman meydana çağırmışam. Ölkede neşr olunan ve onlarsız müzakire edilen romanlar haqqında susmağın doğru olmadığını izah etmeye çalışmışam. Edebi tenqid adına Tehran Elişanoğludan, Esed Cahangirden, Cavanşir Yusifliden, Vaqif Yusifliden, Nergiz Cabbarlıdan ve şexsen bu yaxınlarda tanış olduğum Rüstem Kamaldan döne-döne "dereni xelet qoymamağı” rica etmişem. Bu adamların her biri edebiyyatı bilen ve seven insanlardır. Onların faktiki olaraq medeni proseslerin arxasında qalmaları ilk növbede anti-edebiyyatın güclenmesine serf edir. Normal ölkelerde yazıçılar tenqidin "doza”sından, tenqidçilerin çoxluğundan şikayetlendiyi halda, sevgili memleketimizde qelem ehli yoxluğundan, passivliyinden gileylenir. * "Ulduz” jurnalının baş redaktoru, yazıçı Elçin Hüseynbeyli: "Bizde bir qütb şit terifle meşğuldur, o biri qütb ise qerezle, çirkab atmaqla. Men son zamanlar Azerbaycan edebiyyatında obyektiv, derin tehlile esaslanan, edebi tenqidin predmeti sayıla bilecek deyerli bir eserin lazım olan seviyyede ictimaiyyete çatdıracaq yazıya rast gelmemişem. Rusiyada ve yaxud başqa ölkede edebi tenqidle meşğul olanlar prosesleri ciddi izleyirler. İşıq üzü gören eserleri derhal elde edirler. Bizde tenqidçi meseleye nece yanaşır? Deyir senin heç bir eserini oxumamışam…” * Yazıçı-publisist Perviz Cebrayıl da edebi tenqidçilerin yeni nesil yazarlar haqqında meqale yazanda, fikir bildirende obyektiv olmadıqlarından narazıdır: "Tehran Elişanoğlu, Esed Cahangir heç bir ciddi esas getirmeden bir eseri ya heç ne adlandıracaqlar, ya da ümumiyyetle, o eser haqqında susacaqlar. En vicdanlı halda susacaqlar”. Elçin Hüseynbeylinin sözlerine şerikem, amma Perviz Cebrayılla qetiyyen razılaşmıram. Azerbaycanda yazıçılara, edebiyyata qarşı repressiyanın amansız bir növü var ve onun adı SUSMAQDIR… Bir eseri görmezlikden gelmek, en yaxşı halda "oxumamışam”, "oxuya bilmedim” şeklinde ağızucu münasibetler bildirmek yaradıcılığa qarşı aqressiyanın en vicdansız, en tehlükeli formasıdır. Bu üsulla yaradıcılığı, peşekarlığı şübhe altına qoyulan en birinci adamlardan biri ele Perviz Cebrayıldır. Meger Esed Cahangirin bu sözleri heqiqet deyilmi: "Keçen doqquz il erzinde hele bir insan demeyib ki, Azerbaycanda Perviz adlı bir yazıçı var ve o "Ölengi”ni çox zeif yazıb”? * Pervizin bu günlerde "Yad dilde” adlı romanı çapdan çıxıb. Ağızları yene su basıb. Pis, zeif, zay eserdirmi? – Elbette, yox!!! Arasında menim yazdığım metaroman da olmaqla son iki ilde işıq üzü gören bedii kitabların en seriştelisi ve en seliqelisidir – xalis edebiyyatdır. "Yad dilde” peşekar reqabete tekan veren, piyasada dönüş yaradan eserdir. Bele bir eser haqqında susmaq sıradan bir suç deyil, Tehran Elişanoğlu; Bele bir eser haqqında susmaq Pervizin boynuna minnet qoymamaq deyil, Esed Cahangir; Bele bir eser haqqında susmaq "bazarı öldürmemek” de deyil, Nergiz Cabbarlı; Bele bir eser haqqında susmaq edebiyyatda vetene xeyanetdir, Rüstem Kamal, Cavanşir Yusifli…
